کد مطلب:48114 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » قرآن

ميان دو كلمه بشير و نذير، در قرآن كريم، اغلب كلمة بشير به مفهوم خبر مثبت و نذير به معناي خبر منفي استفاده شده است; حال با توجه به اين نكته، چرا قرآن كريم ميفرمايد: فبشّرِ بعذابٍ اليم، و نفرموده فأنذر بعذاب اليم؟

1. بشير از بَشَرَ، به مفهوم ظاهر پوست است و اين كه از انسان به بشر تعبير شده، به دليل آشكار بودن پوست او از مو ميباشد، بر خلاف حيواناتي كه داراي مو يا پشم باشند و پوست آنها آشكار نيست.( معجم مفردات الفاظ القرآن، راغب اصفهاني، ص 45، دارالكتب العلميه. )

2. ابشار هم بدان معنا است كه به دليل اعلام يك خبر مسرّتانگيز، بشره پوست صورت شخص منبسط و گشاده ميشود، به گونهاي كه در آن شادي احساس ميگردد. دليل آن هم اين است كه وقتي نفس شاد ميشود، خون در بدن او همانند آب در درخت، جريان مييابد و پخش ميگردد و موجب انبساط و گشادگي پوست وي ميشود.( همان. )

3. بشارت در خبر مسرّت بخش و اندوهناك، هر دو به كار رفته است: وبَشِّرِ الَّذينَ ءامَنوا وعَمِلوا الصّـَـلِحـَتِ (بقره، 25); بَشِّرِ المُنـَفِقِينَ بِاَنَّ لَهُم عَذابـًا اَلِيمـا (نسأ، 138) اين كه بشارت، در خبرِ اندوه بخش نيز به كار ميرود، كنايه و استعاره است، مانند اين كه عرب در گفت و گوهاي خود ميگويد: پاداش و تحيّت تو، كُتك است، يا مانند آيه ديگر كه ميفرمايد: قُل تَمَتَّعوا فَاِنَّ مَصيرَكُم اِلَي النّار (ابراهيم، 30) و مفهوم آن اين است كه مژده و پاداش نداري; همان گونه كه از تفسير مجمع البيان در توضيح آيات مربوط استفاده ميشود.( قاموس قرآن، علي اكبر قرشي، دارالكتب الاسلامية. )

4. اين توضيحات درباره ابشار و انذار، روشن شد كه چرا قرآن كريم دربارة وعده به عذاب اليم، به فبشّرِ بعذابٍ اليم تعبير فرموده است، اما اين كه در پرسش آمده، قرآن كريم درباره عذاب اليم از اَنْذِرْ، استفاده نكرده است، ادعايي بيدليل است. قرآن كريم در آيات فراواني، درباره وعده به عذاب واژه انذار را به كار برده است; از آن جمله است: واَنذِرهُم يَومَ الحَسرَةِ (مريم، 39)، واَنذِرهُم يَومَ الاَزِفَةِ (غافر، 18) و آيات فراوان ديگر.